FABVLOSISSIMA FABVLARVM
Ditissimae quidem sunt fabulae, quas divulgarunt homines antiqui, et imprimis poëtae ut Homerus , Hesiodus, Ovidius et alii, ditissimae miraculis creditu difficillimis, metamorphosibus variis, coitibus incredibilibus inter bestias et homines effectis, quibus miraculis num crediderint re vera homines illius aetatis necnon in dubio ponere licet. Nemo certe aliqua doctrina excultus iis nugis fidem habere poterat, quibus soli poëtae utebantur ut carmina sua exornarent, quod quoque quidam poëtae aetatis nostrae. etiam nunc facere solent. Sed quantum interest inter haec ornamenta poëtica et istas fabulas quae fidelibus catholicis proponuntur ut iis credant quasi dogmata de quibus dubitari omnino nefas sit ! Quod tamen Ecclesiae Catholicae usque adhuc ita succedit, ut ad celebrandas caerimonias ingentes ad has fabulas pertinentes multitudines innumerabiles congregentur, ut nuper evenit die XV m. Aug. , quando commemorari solet “assumptio” Virginis Mariae, quae traditur mortem, ut quilibet homo, morte corporea non affecta esse, sed dormiens ab angelis ad “caelum” sublata esse. Et maxime mirum est, quod hoc dogma proclamatum est, non in tempore antiquo, quando plerique homines credebant caelum esse quasi quoddam firmum firmamentum in quo caelites in soliis sedebant et animas vel etiam corpora mortuorum cum novem angelorum choris excipiebant! Quo tempore vulgo credebatur post mortem in caelum emitti justos, in inferna autem loca damnatos, utrosque in aeternum. Non, inquam, illis ignorantiae temporibus proclamatum est illud dogma, sed anno 1950, vix undecim annis ante quam astronauta Russus, nomine Gagarin, circuitum circa Terram perficeret, et undeviginti annis ante quam astronautae Americani in solo Lunae pedes primum ponerent. Ubi tunc erat illud caelum, quo ab angelis sublata erat virgo Maria, et, ante eam, —sed propriis viribus,— ascenderat Jesus Nazarenus ?
At, inquies, quae fuit illa Maria quae tot et tantis honoribus digna Ecclesiae visa est ? Simpliciter dictum, quam proxima affinitate conjuncta erat cum tribus personis quae deum christianum componere dicitur: etenim erat Patris nurus, Sancti spiritus uxor, Verbi mater. Quid propius inveniri potest ?? Itaque a Catholicis et Orthodoxis paulum abest ut Dea quaedam omnipotens habeatur, maximorum miraculorum omnino capax, dum rite imploretur. Vnde multitudines ingentes infirmorum quae omni occasione congregantur in loca ei sacrata, ut Lapurdum in Aquitania, ex quibus unusquisque toto corde—frustra—sperat se sanum rediturum.
“ O miseras hominum mentes ! o pectora caeca !”
Pastrix