16 janvier 2009
De immani populi Gazensis internecione
Hic vicesimus tertius dies est ab initio Israëlianae in Gazae populum aggressionis, quam rectores Judaïcae civitatis “plumbum durescens” ( ?) appellarunt. Jam plus mille homines, pyrobolis et missilibus passim conjectis, interfecti sunt, quorum dimidia pars ex mulieribus puerisque constat, dimidia pars altera plerumque ex ne armatis quidem viris. Familiae totae domorum suarum ruinis opprimuntur. Vulneratis, quorum numerus quattuor millia superare fertur, aegre inveniuntur loca in nosocomiis, ubi curari possint. Medici, nosocomi, muneris magnitudine obruuntur. Praeterea iis fere omnia desunt : medicamenta, scilicet, sed etiam saepissime electricitas ipsa, quia paene omnes ejus fabricae pyrobolis Israëlianis dirutae sunt, et petroleum non suppetit ad machinas electrogonas moliendas. Nam tota regio occlusa est, nihilque ad populum obsessum pervenire potest, nisi permissu obsidentium, sive cibi, sive medicamenta, sive petroleum, et omnia haec, ut aiunt, guttatim.
Itaque hoc bellum dissimillimum videtur plurimis bellis quae in ceteris regionibus saevissime gessa sunt et adhuc geruntur. In quibus saltem populo inermi reliquitur copia fugiendi et procul a proeliis receptus quaerendi, ut tam saepe in televisione vidimus, sive in bello Balkanensi, sive in Africa, ubi agmina virorum inermium, mulierum infantes suos transportantium, puerorum et puellarum consternatorum quasi cottidie spectamus iter pedibus facientia , refugium petitura in castris, ubi Crucis Rubrae saltem praesidio utantur. At hic, in hoc immani bello, videmus exercitum omnibus novis instrumenris armatum aggredientem populum in majore parte inermem, ita ut nemini a proelio refugere liceat. Quod non potest non renovare memoriam illius immanis impetus quem olim fecit exercitus Germanicus Varsoviae in locum (‘ghetto’ dictum) ubi Judaeos antea incluserant….
An semper necesse est ut martyres in vicem carnifices fiant ?
Pastrix
Publicité
Publicité
Commentaires
A
L
A