5 mars 2007
De optimo medico
Nuper legi in biographia Marcelli Proust, illustrissimi scriptoris Galli praeteriti saeculi, cujus opus celeberrimum inscribebatur "De quaerendo tempore amisso" (Gall.A la recherche du temps perdu) eum nulli medico confidere se posse, nisi ei qui eodem morbo quo ipse laboraret vel laborasset. Etenim dicere solebat in libris nihil disci posse, nisi experientia quaedam viva adjiciebatur: scientiam sine experientia nihil valere. Mira sententia, primo aspectu. Nonne enim homines solent, si aegrotant, medicum quaerere quem bona valetudine frui putent, et si forte inter duos eligendum est, eum malle qui vultum hilarem et corpus sanum praebeat quam eum qui in habitu suo signa aliqua morbi cujusdam ostendere videatur. At contra Marcellus Proust aestimabat medicum nisi aeger ipse fuisset, intellegere revera non posse morbi naturam, quo infirmus laboraret, et hac de causa sanare aegrotantem nequaquam valere. Ut dicere possit sicut Dido in Aeneide : " Non ignara mali, miseris succurrere disco "...
Valete, omnes, et dormite bene.
Pastrix
Publicité
Publicité
Commentaires
P
L
J
P
J