16 février 2007
Silentium
In libro suo de Erhica Aristoteles ait: "Multas amicitias dirimit silentium". Rectissime monuit. Sicut planta, ad crescendum et formam assequendam, indiget aqua, sole, imprimisque cura et amore ejus qui eam colit, ita amicitia marcescit et paulatim evanescit, aut si praesentia caret, id est si amici alter ab altero tam procul absunt ut inter se vix unquam videant, aut si, etiam a longinquo, haud saepe epistulas aut saltem nuntia quaelibet alter alteri mittunt. Interdum unus de altero cogitat, sed cogitatio non sufficit. Oportet rem agere. Scribendum est, telephonandum est, coeundum est. Silentium dirimit amicitiam. Et sine amicitia, dixit Cicero, qui potest esse vita vitalis ? Cur hoc affero ? Ut simpliciter admoneam amicos, ne in aeternum taceant. Commentarios mittite. Sententias vestras exprimite. Quae vos sentitis, scribite. Nolite timere, ne menda, dum Latine scribitis, aliquando faciatis. Nihil refert. Praecipuum est quod, commentariis vestris, me incitetis ut pergam. Ego ipse paratus sum ad pergendum, sed saepenumero nihil quod mihi satis jucundum lectu videatur invenio... Silentium vestrum me opprimit.
Valete, et domite bene.
Pastrix
Publicité
Publicité
Commentaires
P
L
J
J