7 février 2007
Lassitudo...
Sunt tempora quibus lassitudo scriptorem diarii cujuslibet invadat. Cum animadvertit nuntia quae haud paucis proximis diebus emisit nullos commentarios attraxisse, quasi omnes lectores et lectrices uno virgae ictu alicujus maleficae incantatricis subito evanuissent, facere non potest quin semetipsum roget num operae pretium sit pergere ita lagoenas, sicut nauta naufragus in insula deserta relictus, in immensum mare dejicere, ubi nemo unquam eas inveniet aut, si quis eas invenerit, de iis respondendo minime curabit. Solitudo, lassitudo. Quanquam bene scio fieri posse ut multi (?) lectores et lectrices hoc diarium adeant, nuntia mea legant, fortasse assidue, sed, sive nihil habent quod scribant, sive eos piget (vel pudet) Latine sententias suas exprimere, nullum commentarium mittant. De qua re dum cogito, animus mihi paululum redditur,et in spem rursus adducor, ea quae hic scribo fortasse non inutilia esse, ut, in hoc exiguo angulo saltem, lingua Latina vivere pergere videatur.
Valete in crastinum, vos qui haec legistis, et dormite bene.
Pastrix
Publicité
Publicité
Commentaires
G
J