Calor, calor

His diebus, post hiemem quae longior solito visa est, postque ver quod modo frigidius modo calidius aequo videbatur, intravimus, (Lutetiae quidem, in aliis regionibus ubi lectores nostri habitant, nescio), in tempestatem plus quam aestivam, quae movet anxietudinem multorum, qui infortunatae aetatis anni MMIII meminerunt. Illa enim aestate, temperatura altissima per tempus non modicum adeo debilitavit et oppressit multos senes et anus, ut quindecim milia eorum e vita decesserent, maturius, ut tum affirmatum est, quam natura et aetas eorum requirere videbantur... Quod effecerat ut gubernatores Galliae paenitentiam suam publice exprimerent, quod non maturius animadvertissent calorem nimium, imprimis in nosocomiis seniores hospitio excipientibus, propter inopiam instrumentorum aëri temperando, causam esse posse obitus eorum. Quid hac aestate eveniet ? Nescimus. Sed jam audivi commentatorem quemdam (Gallum, scilicet!) affirmantem gregem Gallicum non potuisse vincere Helvetios in certamine hesterno, "quia Gallis calor nimius molestissimus fuisset", quasi non eadem temperatura Helvetios attigisset ! Miseros Gallos ! quibus Natura rerum novercam tam iniquam et injustam se praebet !!! Scripsi hodie maturius solito, quia conclave ubi est ordinatrum meum ab hospitibus nocte occupatur. Quod puto quoque eventurum esse cras et fortasse postero die... Valete, carissimi amici et amicae, et dormite bene. Pastrix

Comments

[Ludovicus]

Ad Magnificam Reginam Noctis Nostram:

I strongly believe that the portuguese poet Jorge de Sena (Lisbon 1919 - Santa Barbara, California 1978) - a civil engineer by education but, above all, a classics lover! - was thinking about you when he wrote the sonnet that follows:

"AMÁTIA


Timbórica, morfia, ó persefessa,
meláina, andrófona, repitimbídia,
ó basilissa, ó scótia, masturlídia,
amata cíprea, calipígea, tressa

de jardinatas nigras, pasifessa,
luni-rosácea lambidando erídia,
erínea, erítia, erótia, erânia, egídia,
eurínoma, ambológera, donlessa.

Áres, Hefáistos, Adonísio, tutos
alipigmaios, atilícios, futos
da lívia damitada, organissanta,

agonimais se esforem morituros,
necrotentavos de escancárias duros,
tantisqua abradimembra a teia canta"

Vale. Valete omnes.
Ludovicus

[Thersites]

gregem Hispanum volui dicere

[Thersites]

Homero nullum iota, ne apicem quidem mutabo. Sed de Penthesilea multa incerta narrantur. Pulcherrima fuit, ipse oculis vidi; Achilles exspirantem adamavit certe; paululum irrisi, verum est (nec vero amorem, sed propriam adamare victimam). Equidem pulchros illos oculos numquam effodi: quamquam foedus, formam et venerem veneror. Neque Achilles potuit me pugnis occidere, nam illo celerius cucurri (pes meus ictu Sarpedonis Troiae laborabat, sed iam melius se habet; at omnino calvum me confiteor).
Adde me, Regina, turbae grandi te admirantium kai epainéton.
Si frigora mavultis, nunc in Hispanian venite: friget aer et, ex splendore vultuum, gregem Hispanam Lipsiae vicisse diceretur.

[Regina Noctis]

Before having been born,
When the icy soil that it was touching was mine.
Before being a tunic of sand,
or the distressing one to flutter shaded.
Very much earlier, of that this body of mine knew of hopes and sorrow.
He was already looking: your name, your visage.
Because from earlier, in my blind instincts,
your existence was an extract and that today it turns into presence.
Through how many transmutations have we lived?
How many auras of light, nebulas and twilights have I covered to come to You?

[Regina Noctis]

Frigor et calor in extremum fastidium sunt, enimvero praefero caloribus aestatibus, He, He, He.
Meum studium vestri: Pstrix, Máximus, Ludovicus, etc.